Şu anda Türkiye’ye egemen olan cehalet yönetimi, toplum olma bilincimizde büyük yaralar açmıştır ve açmaya da devam etmektedir. Öncelikle, toplumun bir grup olarak rasyonel düşünme yeteneğini silip süpüren yobazlık ve düşünceye değil korkuya dayanan cemaat yaşamının hortlatılması, toplumsal dokumuzu derinden yaralamıştır. Buna ilaveten eğitimimizde yaratılan kargaşa ve kalitesizlik, bir toplum olarak bilgi edinme ve değerlendirme yetimizi ortadan kaldırmak üzeredir.

Tüm bunları yapanların eleştirilmesine, toplumda gerçeği aramak için oluşturulabilecek bir serbest düşünce ve tartışma ortamının oluşturulmasına imkân verecek basın özgürlüğünün alenen, fütursuzca tehdit edilmesi ve buna toplumdan en ufak bir reaksiyon gelmemesi ortaya konan yıkım projesinin toplumca algılanamamasına ve dolayısıyla bertaraf edilememesine neden olmaktadır. Bahsettiğim yıkım projesi, bir grup kötü niyetli insanın Türkiye’yi ortadan kaldırma projesi olarak algılanmamalıdır. Kuşkusuz, içimizde bu yıkım projesini yönetenleri dışarıdan destekleyenlerin böyle bir amaçları olabilir ve muhtemelen vardır da. Ancak bu projeyi içimizde (ve başımızda) bulunarak yürüten ve destekleyenlerin yaptıklarının tamamen farkında olduklarını sanmıyorum. Ortaya çıkan ve benim kısaca “proje” diye betimlediğim olgu aslında yalnızca cehalet ve aptallığın ortaya çıkardığı bir süreçtir. Tarih boyunca cehaletin ve aptallığın eline geçen toplumların kaderleri hep bizimki gibi olmuştur. Zira cahil, çevresiyle temasa geçemediği gibi bizzat kendisi hakkındaki bilgileri de değerlendiremez. Aptal ise bu veriler kendisine sunulsa bile bunlarla ne yapacağını düşünemez. Cahil ve aptal her türlü eleştiriden korkar; zira bellediği yolun dışında bir yolun varlığını bilmez, olabileceğini düşünemez ve kendisine gösterilse bile değerlendiremez. Bu durumda yapabileceği tek şey, bugün Türkiye’de olduğu gibi, toplumsal terör, yani korku yaratmaktan ibaret olur.

Felaketler yılı olarak bilinen 2020 yılını, sonraki yıllarda arayacak gibiyiz. Çünkü küresel güç dediğimiz birkaç aile aşıların fiyatı konusunda anlaşmışken virüs mutasyona uğradı. Londra yeni Wuhan oldu. Bana soracak olursanız dijital paraya geçmeden önce ülkelerin ekonomilerinin dip yapması lazımdı. Öyle de oldu. Peki, bundan sonra neler olacak. Okumaya, öğrenmeye ve yaşamaya hazır mısın?

Tam 40 yılın hikâyesi bu kitap…   Ama yaşanmış hikâyeler bunlar. Algılar ve illüzyonlarla karartılıp çarpıtılmaya çalışılan olayların gerçek yüzü. “Aslında ne oldu?” sorusunun cevabı. Türk siyaset ve medya dünyasından sansürsüz kesitler.   250’den fazla isim var bu kitapta. Çoğu, ülkeyi yöneten ve milleti yönlendiren isimler! Onların çevresinde gelişen çarpıcı, hatta ürkütücü olaylardan örnekler sunuluyor sizlere… Okurken hangi duygular içine gireceğinizi görür gibiyiz. Bazen şaşıracak, bazen de “Bu kadarı da olmaz,” diyeceksiniz. Kimi zaman da sert tepkiler göstereceksiniz…   Kara Kutu sizin için açılıyor. Karanlığın içinden yüzünü gösteren gerçeklerle karşılaşıp bir çırpıda okuyacaksınız.

Sedat Peker’in iddialarının odağındaki isimlerin oluşturduğu ağ, Türkiye’de “Mafya-Siyaset-Ticaret” ilişkilerinin nasıl kurumsallaştığını gösteriyor. Aradan yıllar geçmesine rağmen, Susurluk’ta adları yer alan bazı isimler Pekergate’te de varlar.  Bu durum, rejimin Susurluk’tan AKP’nin “Yeni Türkiye”sine taşındığını ortaya koyuyor.
TBMM’de bu iddiaları halk adına sorgulayan milletvekillerinden Ali Mahir Başarır, Pekergate skandalındaki olayları tek tek inceleyerek her birini ayrı dosya haline getirdi. Ortaya iddiaların bile ötesinde bir rejim çıktı: Narkopolitik rejim.
Yerli ve milli baronlar, Balkan kontları, Kafkasya lordları…
Türkiye’ye kara para aklamaya gelen finans dükleri…
Uluslararası bağlantıları olan uyuşturucu şebekeleri… 
İstanbul’u merkez yapan çokuluslu mafyalar… 
Gemiler, TIR’lar, silahlar, suikastlar, cinayetler…  
Servet transferi borsaları… 
Siyaset, yargı, emniyet, istihbarat, ticaret… 
Elinizdeki kitapta tüm bu ilişkileri isim isim, olay olay okuyacaksınız. Türkiye’nin nasıl bir rejime dönüştürüldüğünü tüm çıplaklığıyla göreceksiniz.