PUSLU HAVALAR   Kaçırıyorum artık gözlerinden gözlerimi, Ardıma bakmaktan göremiyorum önümü, Rast gitmiyor işim gücüm, Dar geliyor sensiz sokaklar, Yalnız yürüyorum gölgemi bile göremez oldum, Işıklar sönük, yollar sessiz, Ellerim cebimde, sigaram bitti, Güneş doğmak üzere, Sadece yürüyorum, Sen o sırada rüyalarda, Ben ise puslu havalarda.

Allah’ın ilk emri olduğu için okumadı annem bilirsin bizim toplumu sevgilim annem okumuş olsaydı sana Mem û Zîn’i anlatırdı Mem bir ağıt yaktı, döküldü dolunayda Zîn’in saçları.   sevgilim, annem okumamış bilirsin seni istemeye geldiğimizde anneme sorulmasın türkçesi de bozuktur annemin sevgilim adını söyleyemezse sen yine de “efendim anne” de.   sevgilim, benim annem okumadı ama senin için çok güzel diyor ne güzelsin sen, gözlerin Galata terası manzarası gibi sevgilim çok güzelsin sen bana sarıl Sovyetler dağılmasın

Hepimiz büyük bir çaba içindeyiz. Kavuşmak için. Sevgilinin izini sürüyoruz. Bizi ona götürecek işaretler arıyoruz. Yürümek istediğimiz yollardan geçmiş âşıklar, şairler yetişiyor imdadımıza; sözleriyle rehber oluyorlar bize. Gökteki yıldızlar gibi onların mısraları; yönümüzü tayin edebilmemiz, kaybolmamamız için yolumuzu aydınlatıp bizi hakikate yöneltiyorlar.

“Sevgi Yukarıdan Gelir”de Hayati İnanç, akıcı üslubuyla zarif bir anlatıcı ve hatırlatıcı olarak edebiyatımızın ustalarının baş döndürücü, ruh açıcı, hikmet dolu mısralarını nakledip izah ediyor bizlere. Maksat can evimizi temiz tutabilmek ve Vedûd’un sevgisini orada büyütebilmek…

Umut, yendiğin acılardır, unuttuğun ağrılarındır.

Umut, başka bir yol bulmaktır. Yenilemektir kendini, kendini yeniden tanımaktır. Kalbinin “sızlamadığı” yerde barınmaktır. Mutlu fotoğrafların içine dalmaktır. Müziği değiştirmektir umut. Seni gülümseten şarkıyı keşfetmektir. Başka kitapları okumaya zaman ayırmaktır. Kaybolduğun sayfalarda, altını çizdiğin sözler olmaktır.

Umut, aynaya baktığında kendini sevmeyi öğrenmektir. En büyük servetin kendini biriktirmek olduğunu kavramaktır. Dizindeki yaralara bakıp nasıl geçtiğini hatırlamaktır.

Umut, yendiğin acılardır, unuttuğun ağrılarındır.

Umut, her gece gözlerini kapatıp sabah hiçbir şey olmamış gibi yine açmaktır. Umut, her defasında yeni bir gün, her defasında yenidendir, yenilenendir.

Umut hep vardır ve bizimledir.